3.W Hogwarcie.

   Ja i Lily wróciliśmy do przedziału. Wiecie jakoś dziwnie się czuję. Już nigdy nie powiem ,,Evans umówisz się ze mną?’’ to takie dziwne uczucie. Ech. No chyba, że coś zrujnuje naszą przyjaźń… Albo lepiej nie! Nie chcę, żeby znowu patrzyła ma mnie jak na jakiegoś zbrodniarza.

-Patrzcie! Widać już Hogward!- Peter wskazywał palcem na powiększający się za oknem punkt.

-Trzeba się już przebrać w szaty- stwierdziła Dorcas.

-My z Remusem jesteśmy już przebrani, bo na spotkaniu Prefektów trzeba być- powiedziała Lily.- Chodź Remusie. Poinformujemy innych uczniów- pociągnęła go za rękę. My przebraliśmy się w mundurki. Jak ja dziwnie się czuję. W sumie fajnie już być w szkole, ale jutro poniedziałek. Obawiam się, jakie mamy jutro lekcje. Plus obawiam się tego, że Ślimak znowu będzie chciał mnie zaciągnąć chociażby siłą na swoje spotkania z pupilkami. Ja nie pojmuję jak Lilka na nich wytrzymuję.

-Już jesteśmy!- powiedziała Ann. Zabraliśmy nasze bagaże i wyszliśmy na peron. Przeczuwając, że Lily i Remus nie wrócą już po bagaże zważając na to, że starali się ustawić pierwszaków ja i Łapa wzięliśmy również ich bagaże.

-Cześć Hagrid!!!- krzyknąłem do mojego ogromnego przyjaciela.

-Witaj James! Aleś ty cholibka urósł!- powiedział do mnie olbrzym. Syriusz, który z pociągu wyszedł zaraz po mnie również powitał Rubensa- Ciebie też miło widzieć Syriuszu!- wszyscy Huncwoci uwielbiają Hagrida i te jego wymysły. Dla niego bylibyśmy w stanie zrobić wszystko. No może prócz zjedzenia jego ciasta. Kiedy po raz pierwszy i zarazem ostatni spróbowałem jego wypieku stwierdziłem, że mógłbym wybudować z niego dom, a i tak nie zawalił by się. Oczywiście pomyślałem tak w myślach.

-Kurczę te dzieciaki są niezmordowane- podeszła do nas Lily, a za nią człapał Remus.

-Niech potem piątoklasiści, albo siódmoklasiści się nimi zajmą. Nas już wymęczyły doszczętnie- powiedział Remus.

-Potem będzie ich tylko 1/4 – Lily uśmiechnęła się.

-Chodźcie. Mamy powóz- powiedziała Dorcas.

-Jeju! Remus! Zapomnieliśmy naszych bagaży!- Lily przeraziła się.

-Spokojnie Lily. Przeczuwaliśmy, że już nie wrócicie do pociągu, więc zabraliśmy wasze walizki- uśmiechając się podałem jej walizkę.

-Uffff. Co byśmy bez was zrobili- Lily odetchnęła z ulgą. Swoją drogą do twarzy jej w tym nowym mundurku. Wsiedliśmy do powozu.

-Zaraz będziemy w Hogwarcie!- Kate jak zawsze cieszyła się, że będziemy w szkole.

   Nigdy nam nie mówiła, dlaczego, ale ja przez swoje przeklęte zdolności wiedziałem. Jej ojciec zostawił jej matkę, kiedy ona była bardzo mała, dlatego jej mama sama się nią zajmowała. Kate wprawdzie bardzo kochała swoją mamę, ale chciała sprawić żeby miała lżejsze życie. Szkoda mi Kate. Ale wszyscy z naszej paczki mają, zrypane życie. Remus jest wilkołakiem. Dorcas przez Vincenta i ciągłe kłótnie z nim. Syriusz przez swoją rodzinę, która go nienawidzi za to, że jest w Gryffindorze. Peter przez swojego ojca pijaka, który jest mugolem. Lily przez swoją siostrę. Ann przez to, że jest z królewskiego rodu i jej rodzina chce z niej zrobić prawdziwą księżniczkę. Alicja, dlatego, że jej mama umarła trzy lata temu na białaczkę. A ja przez tego okropnego Voldzia, który chciał zdobyć mnie jako broń, więc jego podwładni zabili mi rodziców.

-James? James?- z zamyślenia wyrwał mnie głos Alicji.

-Co?- zapytałem.

-Jesteśmy pod szkołą. Wysiadamy- poinformował mnie Glizdogon.

-Aha. No dobra- wysiadłem z powozu i ruszyłem ku wejściu do szkoły. Nasze nogi same kierowały nas do WS. Huncwocie znali każdy zakamarek szkoły. Dosłownie każdy.

Oczywiście nieodzownym momentem w uroczystości rozpoczęcia roku była piosenka Tiary Przydziału. Niestety nie powiem wam jak brzmiała, bo zgubiłem rytm przy trzecim wersie pierwszej zwrotki. Potem oczywiście wkroczyli pierwszacy.

-Te dzieci z roku na rok są mniejsze- szepną do mnie Łapa.

-No nie?- odpowiedziałem mu. Do domu lwa dołączyło dziesięciu uczniów. Pięć dziewczyn i pięciu chłopaków. Przypadkiem zauważyłem, że Alisa (przewodnicząca mojego funclubu) przygląda mi się. Nawet nie ukradkiem. Patrzy i pewnie próbuje rozgryźć, dlaczego ja i Lily nie kłócimy się. Zastanawia się czy ja i Ruda jesteśmy parą, ale podejrzewam, że nic nie wywnioskuje, bo na niej twierdzenie, że blondynki są głupie w zupełności się sprawdza. Zauważyła, że na nią patrzę i pomachała mi. I zaczyna się dziesięć miesięcy męczarni.

-Smacznego!- powiedział dyrektor, którego znam od zawsze, więc bez skrupułów nazywam go wujek Albus. Ale staram się nie nazywać go tak przy ludziach, bo potem patrzą na mnie krzywym okiem. Na stołach pojawiły się różnego rodzaju przysmaki. Oczywiście Glizdogon zapchał sobie nimi cały talerz. Ja też jestem głodny no, ale bez przesady. To właśnie jest nasz Glizdek.

   Po zakończonym posiłku wujek Albus znowu wstał.

-Kochani! Zaczyna się nowy rok szkolny- i gadka, którą powtarza, co roku.- Chciałbym powitać pierwszoklasistów, którzy na pewno godnie zastąpią rocznik, który odszedł przed wakacjami. Chciałbym też poinformować was, że wstęp do Zakazanego Lasu jest ZAKAZANY. Ta informacja przyda się też paru starszym uczniom- mrugnął do mnie i do reszty Hunców.- Lista rzeczy niedozwolonych w Hogwarcie wisi na drzwiach do gabinetu pana Filiach- wskazał ręką na naszego woźnego, który jak zawsze głaskał swoją przeklętą kotkę.- Mam nadzieję, że wszystko zrozumieliście. Teraz dobranoc. Tylko porządnie się wyśpijcie, bo nie chcemy abyście na pierwszej lekcji zasnęli!- pożegnał nas.

   Tak jak wcześniej powiedział Remus pierwszakami zajęli się piątoklasiści. My natomiast udaliśmy się do PW Gryfonów.

-Tajemnica- powiedziała Lily, kiedy doszliśmy do portretu Grubej Damy. Portret otworzył się trochę niechętnie, ponieważ nie wysłuchaliśmy nowej arii, którą tworzyła przez wakacje. Ale jeśli zaczęlibyśmy słuchać to stalibyśmy tam ze dwie godziny, a może nawet dłużej.

-Jestem padnięty- Syriusz jak to Syriusz.

-Tak ja też- Dorcas i dziewczyny poszły do swojego dormitorium, a my z chłopakami do swojego.

   W nocy nie mogłem zasnąć. Długo przewracałem się z boku na bok aż w końcu stwierdziłem, że to nic nie da i zszedłem do PW. Jak nie mogłem zasnąć przychodziłem tutaj i patrzyłem w ogień.

-James? A co ty tutaj robisz?- za swoimi plecami usłyszałem głos Lily.

-Nie mogłem zasnąć. A ty?- teraz to ja zadałem pytanie.

-Ja też nie- powiedziała i usiadła obok mnie na kanapie.- James? Mogę cię o coś spytać?- zapytała.

-Już zapytałaś, ale możesz- uśmiechnąłem się po huncwocku.

-Dlaczego nigdy nie mówisz nic o swoich rodzicach? Dlaczego zawsze, kiedy kończy się rok nie przyjeżdżają po ciebie na peron? Dlaczego nie wyjeżdżasz do domu na święta?- zapytała.

-Widzisz Lily, kiedy miałem siedem lat do mojego domu ktoś zaczął się dobijać. Moi rodzice od razu domyślili się, że to Śmierciożercy. Ja też się domyśliłem. Mój tata wziął swoją pelerynę niewidkę przykrył mnie nią i schował do ogromnego zegaru, który stał w salonie. Powiedział żebym się nie ruszał ani nie wydawał żadnych odgłosów. Na moją kryjówkę rzucił dodatkowo jakieś zaklęcie zaklęcie tak, aby napastnicy mnie nie dosięgli. Posłuchałem moich rodziców. Nie pisnąłem ani słówka. Kiedy pól godziny później wszystko w moim domu ucichło wyszedłem z kryjówki i to co zobaczyłem przeraziło mnie. Ciała moich rodziców leżały na ziemi bez oznak życia. Pyłem wściekły. Chcieli mnie, a zabili moich rodziców. Po niedługim czasie zadzwonił dzwonek do drzwi. Obiecałem sobie, że jeśli to są zabójcy moich rodziców zabiję ich najmocniejszym zaklęciem, jakie znam. Ale na szczęście to był Dumbeldor. Był przyjacielem moich rodziców, więc znałem go od zawsze. Dzięki niemu tu jestem. Teraz już wiesz wszystko- Lily patrzyła na mnie zdziwiona.

-To, dlatego nienawidzisz Ślizgonów? Bo chcą dołączyć do Sam- Wiesz- Kogo?- zapytała.

-Tak- powiedziałem. Przytuliła mnie bez słowa.

   Potem jeszcze długo siedzieliśmy przy kominku rozmawiając. Ja jej opowiedziałem dużo o sobie, a ona o sobie. Dowiedziałem się wielu nowych rzeczy. Wielu bardzo ciekawych rzeczy.

***********************************************************************************

Rozdział pisany z zabójczą prędkością godną Huncwotów. Mam nadzieję, że rozdział się podobał.

Gabrysia M.

To może powiedzieć mówi James.