15. "Miłe" powitanie.

   Ten miesiąc minął jak zaczarowany. Dni szybko upływały na zajęciach, wymyślaniu nowych huncwockich kawałów i na końcu na odcinaniu (lub usiłowaniu odcięcia) się od Evans.

Rozwinę teraz każdą z tych trzech myśli:

   Zajęcia- ni3e ma w tym nic szczególnego. Tylko McGonatgall, która w tym miesiącu mi odpuściła. Dlaczego? Otóż już dziś mają przyjechać Francuzi, a mi przypadł zaszczyt opieki nad Charlotte. Może psorka myśli, że nie znam tej diablicy, (która nawiasem mówiąc jest moją przyjaciółką).

   Kawały Huncwotów- każdy nasz kawał się do czegoś przydaje. No i praktycznie nigdy się nie powtarza (chyba, że jest naprawdę dobry). W tym miesiącu pierwsze miejsce na naszej liście (oczywiście w czwórkę uznaliśmy, że efekt był lepszy niż oczekiwaliśmy) zajął kawał, który polegał na tym, że kiedy tylko Smarkerus chciał coś powiedzieć z jego ust wychodziły zdania, których sam nigdy by nie powiedział. Na przykład: ,,Czarny Pan śmierdzi’’ ; ,,Gryffindor górą!’’ ; ,,Ubrudziłem właśnie gatki…’’. Nie pytajcie jak to się nam udało. Huncwocie też mają swoje tajemnice.

   A co do Evans to… Ja na pewno nie byłem tak wkurzający jak ona! Nikt mi tego nie wmówi! Nie ma mowy! Ja to robiłem z wyczuciem. W końcu jestem w tym mistrzem.
A ona? Te słowa są jak wyjęte z podręcznika, który powinien zniknąć dawno temu…

-James?- Dorcas szturchnęła mnie w żebro.

-Co?- zapytałem wyrwany ze snu.

-Wstawaj. To, że nie ma dziś lekcji to nie znaczy, że możecie spać dłużej. Francuzi będą tu za ponad godzinę- mówiła to z uśmiechem na ustach, ale wiedziałem, że w środku gotuje się. Choć nie znała jeszcze Charlotte uważała, że była zaporą przed połączeniem znowu mnie i Evans. Wszyscy widzieli ją jako zaporą- tylko nie ja.

-Taaa… Już wstaję- podniosłam się z łóżka i poczłapałem do łazienki. To będzie długi dzień.

   Godzinę później wraz z resztą huncwotów i dziewczynami siedzieliśmy w WS i oczekiwaliśmy przyjazdu naszych gości. Nie miałem wyboru, musiałem zajmować miejsce obok Evans.

-Moi drodzy!- wujek Albus klasnął w dłonie żeby nas uciszyć.- Wstańcie. Przywitajmy naszych gości jak należy- kiedy to powiedział do Sali weszli uczniowie wraz ich dyrektorką.

-Bonjour- przywitała się dyrektorka.

-Olimpio. Niestety nie znam twoich uczniów. Czy zechciałabyś posadzić ich przy stołach nowych domów?- Dumbeldore uśmiechnął się.

-Oui.  Nathanielu usiądź przy tamtym stoliku- wskazała na stolik Puchonów.- Loui twój stolik jest tam- chłopak usiadł obok Krukonów.- Olivio twoje barwy to zieleń- wysoka brunetka usiadła obok Ślizgonów. Kolejna duszyczka do męczenia.- Charlotto twoje miejsce jest tam- psorka wskazała na nasz stolik.

   Charlotta z uśmiechem podeszła do naszego stolika. Od razu mnie wypatrzyła. Podbiegła do mnie i rzuciła mi się na szyję.

-Cześć Jelonku!- coś czuję, że dużo ludzi się na to patrzy.

-Hej Szarlotko- uśmiechnąłem się. Puściła mnie.- Przedstawię ci moich przyjaciół- odwróciłem się do reszty. Patrzyli na nas jakbyśmy byli rzadkimi okazami z muzeum.- To jest Syriusz, mój najlepszy przyjaciel, uważany za mojego brata- wskazałem na Syriusza.

-Dla przyjaciół Łapa- podał rękę Charlottcie.

-Miło mi cię poznać ja jestem Charlotta- uśmiechnęła się do niego.

-To Remus, mój drugi przyjaciel- dobrze, że Lunio nie wygląda dziś jak trup. Może jest tylko trochę przybity, bo Ann dziś wyjeżdża.

-Do mnie zwracają się Lunatyk- i podał jej rękę.

-Ja już chyba nie muszę mówić jak mam na imię, co?- Charlotta wyszczerzyła zęby.

-To Peter mó…- zacząłem.

-Niech zgadnę. Kolejny przyjaciel- i tym razem Char pierwsza podała rękę.

-Mi mówią Glizdogon- uśmiechnął się pokrzepiająco.

-To Dorcas- kiedy tylko to powiedziałem Charlotta rzuciła się mojej siostrze na szyję.

-James mi o tobie mówił- Lotta odsunęła się od Dorcas zdając sobie sprawę, że moja siostra nie jest zadowolona z takiego powitania.

-A to jest Alicja- przedstawiłem Walentynkę.

-Cześć- kolejne podanie ręki.

-To Kate- wskazałem na Kate mając nadzieję, że ona przywita ją w mniej oficjalny i zimny sposób.

-Hej- powiedziała Kate. Myliłem się.

-To jest Ev… Li… Ruda- po nazwisku nie wypada, imię nie przechodzi mi przez gardło… Zostało tylko przezwisko.

-Mam na imię Lily- Evans wysyczała przez zęby patrząc na mnie wściekłym wzrokiem. Ona nie podała ręki Lottcie.

-I na końcu Ann- wskazałem na Ann.

-Och… To ty jedziesz za mnie?- zapytała Charlotta ze współczuciem.

-No tak- zmieszała się Ann.

-Uważaj na dziewczyny z dormitorium. One są okropne.

-Dobrze wiedzieć- westchnęła Ann.

-Usiądźmy może, co? Wszyscy się na nas gapią. Nie żeby mi to przeszkadzało- wyszczerzył się Łapa.

-No dobra- usiedliśmy. Na stole pojawiło się śniadanie.

 ***

   Widziałam jak James przytula tą całą Charlotte. Wczoraj miałam urodziny. I na imprezie Syriusz przekazał mi prezent od Rogacza. Ucieszyłam się myśląc, że to dobry zwiastun, ale później Dorcas powiedziała mi, że miałam to dostać na Boże Narodzenie i że na początku James chciał to wyrzucić, ale było mu szkoda. No i wracamy do normalności. A teraz ta dziewczyna może to, czego ja nie- przytula go. A teraz jeszcze obok niego siedzi.

-Dziewczyny idziemy- wstałam od stołu.

-Drodzy uczniowie Hogwartu! Osoby, które jadą do Akademii Magii we Francji na wymianę niech zabiorą swoje rzeczy i za półgodziny stawią się przy wejściu- usłyszeliśmy głos madami Maxime.

-Muszę zabrać swoje rzeczy- powiedziała Ann wstając.

-Mogę iść z wami?- zapytała ta cała Francuzka patrząc na nas.

-Skoro musisz- powiedziała Dorcas z niechęcią. Charlotte wstała.

   Wyszła z Sali razem z nami. I mimo, że szła na końcu zachowywała się tak jakby jej to zupełnie nie przeszkadzało. Szybko doszłyśmy do naszego dormitorium.

-To twoje łóżko- wskazała Ann na łóżko, które do tej pory należało do niej.

-Jesteś bardzo miła Ann. Dlatego proszę uważaj na niektórych chłopaków z mojej szkoły. Mącą w głowie- patrzył na Ann z ufnością i szczerością. Ale ja miałam dziś zły humor.

-Ann ma chłopaka- syknęłam.

-A myślisz, że oni będą się tym przejmować?- spojrzała mi w oczy.

-Mhm… zaraz muszę iść- wtrąciła się Ann. Pożegnałyśmy się czule. Charlotta stała natomiast z boku i się nam przyglądała.- Będę za wami tęsknić.

   Ann wyszła z dormitorium. Charlotta usiadła na łóżku. Wiedziała, co teraz będzie. Pytania. Musiałyśmy to zrobić. Musiałyśmy wiedzieć, z kim będziemy mieszkać w jednym pokoju przez dwa miesiące.

-Dlaczego zależało ci na przyjeździe na tą wymianę?- Kate zadała pierwsze pytanie.

-Moi rodzice pochodzą z Anglii, więc tu się uczyli. Chciałam zobaczyć czy tu jest tak jak w ich opowieściach- odpowiedziała spokojnie. Jej oczy były w nas utkwione.

-Skąd znasz Jamesa?- tym razem zapytała Dorcas.

-Moi rodzice znali się z je… to znaczy z waszymi rodzicami. Kiedy Potterowie byli na wakacjach we Francji poznałam Jamesa- uśmiechnęła się na to wspomnienie. Nie spodobało mi się to.

-Dlaczego on nazwał cię szarlotką?- zapytała Alicja przypominając sobie coś.

-Oh! Kiedy byłam mała uwielbiałam szarlotki!

-Czy ty zdajesz sobie sprawę, co zrobiłaś?- zapytała Dorcas nie wytrzymując.

-Co?- uśmiech Charlotte zniknął.

-James niedawno rozstał się z Lily. My teraz wkładamy wszystkie nasze siły w to, żeby oni znowu byli razem, a ty możesz to wszystko zniszczyć. Jesteś przeszkodą- Dorcas tego nie powiedziała. Ona to wysyczała. Oczy Francuzki z Anglii zaszły łzami. Pociągnęła nosem.

-Widzę, że nie jestem tu mile widziana- popłakała się i wybiegła z dormitorium.

***

   -Jak myślicie, co one teraz robią?- zapytał Peter. Wiedzieliśmy, o kogo chodzi. Nie musiał nawet pytać. Leżeliśmy sobie w naszym dormitorium i korzystaliśmy z wolnego dnia.

-A kto to wi…- ktoś zapukał do drzwi. Wstałem i otworzyłem.- O sześć Charlotto. Wejdź… Co ci jest?- Charlotta była cała zapłakana. Weszła do środka, a ja zamknąłem drzwi i ją przytuliłem.

-O-o-o-one mnie nie lubią…. Twwwierdzą, że prze ze mnie nie sparują cię powrotem z Lily….- płakała przez moją siostrę i resztę. Spojrzałem na chłopaków nad ramieniem Lotty. I pomimo, że oni też chcieli żebym był z Evans mieli miny jakby zobaczyli ducha.

-Będzie dobrze….

 ***

  Ufff….

Pisałam to cały dzień z przerwami, ale w końcu mi się udało.

Jestem z siebie dumna. Mam nadzieję, że wam też się podoba.

A post dedykuję: Avada Kedavra (jak mam to odmienić)

Dzięki, że od czasu do czasu tu wpadasz robisz misz masz, podnosisz na duchu i dajesz rady jak mogę coś poprawić.

A teraz Zapraszam do okienka komentujących.

Gabrysia M.

Charlotta