12. ,,Życie toczy się dalej...''

20.12.1976, godz. 12.00- 4 dni do Wigilii

   -Nareszcie wolne. W końcu zobaczę tatę- ucieszyła się Alicja.- No i Samuela oczywiście.

-Ty masz dobrze. Petunia powiedziała rodzicom, że po jej ślubie z Vernonem, który będzie w lipcu chcą zamieszkać u nas. Więc pewnie nie będę mile widziana w domu- westchnęła Lilka.

-Jak coś to zawsze możesz przyjechać do mnie- szepnąłem jej na ucho.

-Hmmm… Może skorzystam z zaproszenia- odszepnęła.

-Rogacz! Wsiadajcie, bo ostatni powóz odjedzie bez was!- wołał Łapa. Razem z Lily pobiegliśmy do powozu i wskoczyliśmy w ostatniej chwili.

Na peronie 9 i ¾ :

-Jimmy, chodź ze mną. Zapoznam cię z moimi rodzicami- Lily pociągnęła mnie w stronę swoich rodziców.

-Mamo, tato to jest mój chłopak James. James to są moi rodzice- przedstawiła mnie swoim rodzicom.

-Miło mi państwa poznać- pocałowałem mamę Lily wręką, a podem powitałem pana Evansa.

-Nam również jest miło cię poznać Jamesie- pani Evans dźgnęła męża łokciem w żebro tak aby odpowiedział twierdząco.

-Rogacz!!!- usłyszałem wołanie Łapy.

-Przepraszam, ale muszę już iść. Do widzenia, pa Liluś- pocałowałem Lily w policzek. Podszedłem do Johna, Łapy i Dori.

-Pozwoliłeś mieszkać swojemu przyjacielowi w naszym domu?- zapytał John, kiedy do nich podszedłem.

-Tak, masz z tym jakiś problem? A jeśli masz to równie dobrze możesz wyprowadzić się z domu, bo nie było cię wtedy, kiedy byłeś potrzebny- stanąłem z nim twarzą w twarz.

-Chodzi mi tylko o to, że mnie nie poinformowałeś. Nie musisz się od razu denerwować- John uspokajał mnie.

-Niech ci będzie- powiedziałem.- No to, co? Do domu?- podszedłem do kominka.- Willa Godryka!- krzyknąłem po chwili pojawiłem się w moim domu.

Zaraz za mną pojawiła się Dorcas, a po niej Syriusz i na samym końcu John.

-Kolacja!!!- usłyszeliśmy z kuchni. Kiedy tam dotarliśmy okazało się, że Clarie przygotowała zapiekankę. Wszyscy usiedliśmy przy stole. Clarie każdemu z nas nałożyła kopiasty talerz. Zabraliśmy się do jedzenia.

-Bardzo dobre- pochwaliła Dorcas.- Przepraszam cię, ale jednak James robi lepszą- dodała po sekundzie zastanowienia.

-To malutki Jimmuś umie gotować?- John powiedział tonem słodkiego trzylatka.

-Nie karz mi żałować, że cię wyleczyłem. Zapamiętaj, że w każdej chwili możesz wrócić do Munga- chyba to pożegnanie z Lily niezbyt dobrze wpływa na mój dzisiejszy humor.

-Nie denerwuj się tak- John podniósł ręce w geście poddania.

-Jestem zmęczony, idę spać- wstałem od stołu i udałem się do mojego pokoju. Położyłem się, chociaż było jeszcze wcześnie.

22.12.1976, godz. 10.30- 2 dni do Wigilii

   -Lily skarbie, masz gościa- do mojego pokoju weszła mama.

-Już idę- odłożyłam książkę. Zeszłam do salonu, myśląc, że to James do mnie przyszedł. Ale jednak nie.. Moim gościem był Luis. Mój przyjaciel z czasów dzieciństwa.

-Lily!!! Lata cię nie widziałem!- rozłożył ręce chcąc mnie przytulić.

-Z tego, co pamiętam to 10 lat temu wyjechałeś do Denver- zamiast rzucić mu się w ramiona podałam mu rękę. Zdziwiony przywitał się ze mną oficjalnie.

-Moja babcia zachorowała. Wróciliśmy żeby przy niej być- powiedział.- A ja chciałem zabrać cię na spacer.

-No to chodźmy- założyłam sweter, kurtkę, buty szalik i wyszłam przed dom.- To może chodźmy do parku?- zaproponowałam i ruszyłam.

-Jasne- Luis zdziwiony poszedł za mną.

22.12.1976, 11.45- 2 dni do Wigilii

   -James, co ty robisz?- Dorcas po raz piąty pytała mnie o to samo, ale się jej nie dziwię, bo w końcu ani razu jej nie odpowiedziałem.

-Chcę zrobić niespodziankę Lily. Mam zamiar zabrać ją na obiad- wyjaśniłem w końcu.

-To wyjaśnia, dlaczego się tak ubrałeś, ale, po co ci galeony? W mugolskiej restauracji nimi nie zapłacisz- pouczyła mnie.

-Ale ja nie zabieram jej do mugolskiej restauracji. No dobra. Jestem gotowy- powiedziałem i wyszedłem z pokoju.- Ja wychodzę- założyłem kurtkę i wyszedłem z domu.

   Kiedy przechodziłem koło magicznej kwiaciarni stwierdziłem, że nie mam nic dla Lilusi. Wszedłem, więc.

-O, witaj Jamesie. Jakie kwiaty tym razem?- zapytała kwiaciarka.

-Te, co zwykle - powiedziałem.

-Dwa galeony- kwiaciarka podała mi lilię.

-Ale czy 4 lilie nie kosztują cztery galeony?- zdziwiłem się.

-Dla stałych klientów mam świąteczną zniżkę- kwiaciarka popatrzyła na mnie znad okularów. Pomimo to wyglądała milej niż profesor McGonagall.

-Do widzenia- pożegnałem się. Kiedy wyszedłem z kwiaciarni różdżką wezwałem Błędnego Rycerza.

-Gzie jedziemy?- zapytał kierowca.

-Pet Drive 4- powiedziałem. W ekspresowym tempie dotarliśmy do celu. Wysiadłem z autobusu i zobaczyłem jak jakiś chłopak całuje Lily. To, to nie możliwe. Jak mogła mi to zrobić?

-Lily?- zapytałem. Mój głos brzmi dziwnie. Kwiaty z cichym szelestem opadły na pokryty śniegiem chodnik. Lily przerwała pocałunek.

-James?- zdziwiła się.

-Dlaczego?- tylko tyle byłem w stanie powiedzieć.

-To nie tak jak myślisz! James…- ale ja już nie słuchałem. Po prostu odwróciłem się i odszedłem.

22.12.1976, 12.00- 2 dni do Wigilii

   -Dlaczego to zrobiłeś?!- oczy zaszły mi łzami. Luis wyglądał na zdziwionego.

-Myślałem… myślałem, że- jąkał się.

-Wiesz, co?! Jednak gówno obchodzi mnie, co myślałeś!- uderzyłam go. Drzwi do domu otwarły się, a w nich stanął tata.

-Co się dzieje?- zapytał.

-Luis mnie pocałował! A James to widział! I teraz pewnie nie chce mnie znać!- rozpłakałam się na dobre. Tata przytulił mnie.

-Masz tu już nie wracać chłopcze- tata ,,pożegnał Luisa, a mnie zaciągnął do domu. Automatycznie rozebrałam się i poszłam do pokoju, aby tam wylać morze łez.

22.12.1976, 12.30- 2 dni do Wigilii

   Zrezygnowany wszedłem do domu.

-Co się stało? Dlaczego już wróciłeś? I to w dodatku z taką miną?- Dorcas z Syriuszem pytali na przemian.

-Całowała się z kimś- powiedziałem i otępiały poszedłem do swojego pokoju i zamknąłem się w nim tak, aby nikt nie mógł otworzyć go. Nawet za pomocą magii.

-Idę do niej. A ty dowiedz się czegoś od niego- usłyszałem jeszcze głos Dorcas, a potem charakterystyczny odgłos płomieni.

22.12.1976, 12.35- 2 dni do Wigilii

   -Witam!- pojawiłam się w salonie Evansów wściekła jak osa.

-Dorcas Meadowes? A co ty tu robisz? Mama pozwoliła ci przyjść do nas dwa dni przed Wigilią?- zdziwił się pan Evans.

-Zadziwię pana! Okazało się, że jestem siostrą bliźniaczką Jamesa! Nazywam się Dorcas Potter, a co za tym idzie nie mam rodziców i chcę się dowiedzieć, dlaczego mój brat zamknął się w pokoju i wygląda jak zombie!- mówiłam wściekła.

-To Luis pocałował Lily, a ona jest zdruzgotana, więc to chyba nie jest dobry moment na rozmowę z nią- do salonu weszła pani Evans.

-Dobry będzie jak mój brat postanowi się zabić, bo miłość jego życia całowała innego chłopaka?! Powinna pani wiedzieć, że mój brat ma nie wyobrażalnie wielką moc! On może być nie bezpieczny nawet dla siebie!- dopiero teraz dotarło do mnie co może zrobić Rogacz.

-Dorcas, nie denerwuj się proszę- pan Evans chciał mnie uspokoić.

-Nie! Muszę porozmawiać z Lilką!- pobiegłam do pokoju Rudej i wtargnęłam nie pukając.

-Dorcas?- Lily mówiła zachrypniętym głosem, a jej twarz była czerwona od płaczu.

-Dokładnie! Kiedy tu się pojawiłam miałam inny cel, ale teraz chcę ci tylko powiedzieć, że jeśli James coś sobie zrobi, albo nie wiem co innego to będzie to tylko i wyłącznie twoja wina! Może i mi przejdzie, może reszta Huncwotów, John i Clarie jak się dowiedzą to po pewnym czasie ci wybaczą, ale nie zdziwię się jeśli James nie będzie chciał cię znać! To by było ta tyle!!!- zdenerwowana wyszłam z jej pokoju i do domu wróciłam Siecią Fiut.

-I co?- Syriusz zapytał mnie, kiedy tylko się pojawiłam.

-Jej rodzice twierdzą, że to ten chłopak pocałował ją- kiedy znalazłam się przy Syriuszu cała złość ulatywała ze mnie.

-A ona, co myśli?

-Mam to gdzieś- przytuliłam się do Łapy.

24.12.1976, 18.30- Wigilia

   -James! Zejdź na kolację-usłyszałem wołanie Clarie. Wiem, że się o mnie martwią, ale dam sobie radę. Po prostu kończę z Lily.

Życie toczy się dalej, a ja muszę z niego korzystać.

***********************************************************************************

No to się popisałam.

Oczywiście post pojawi się za niedługo, ale jak na razie to musi wam wystarczyć.

Gabrysia M.